چگونگی مواجهه ساختمان با خیابان و بهترین راه‌های دسترسی به طبقه تجاری زیرزمین، مشکلات اصلی طراحی را تشکیل می‌دهند. کاربردهای مختلف در یک ساختمان نیازمند تنوع در فضاهای گردش و توقف هستند و اشتراک این فضاها با محیط شهری ایده اصلی در فرایند طراحی بود. بر این اساس، حیاط جلویی باقیمانده به سطح طبقه زیرزمین کاهش داده شد. برای دسترسی به حیاط، پله‌های فلزی طراحی شده و برای رسیدن نور خورشید، این پله‌ها در معرض دید قرار گرفتند. با ساخت دیوار نگهبان و اتصال پله‌های فلزی در معرض دید، ساختمان اکنون با خیابان مواجه است. ساختار فلزی که در بخش شرقی سایت توسعه یافته، فضایی عمومی ایجاد کرده که به‌ویژه برای استقبال از مردم به داخل ساختمان طراحی شده است. این ساختار از طریق یک رمپ به سمت غرب و ناحیه تجاری ادامه می‌یابد و به لابی دفاتر می‌رسد. با این حال، ورودی ناگهانی به لابی نامطلوب بود، بنابراین کارفرما متقاعد شد که سقف ورودی را تخریب کند و حیاط جلویی را برای لابی دفاتر ایجاد کند. استفاده از فلز در قسمت‌های جلویی ساختمان، ایده استفاده از فلز به‌عنوان ماده اصلی در طراحی نمای طبقات تجاری را توسعه داد تا یک هماهنگی و انسجام بصری در سراسر ساختمان ایجاد شود. این ماده به طور گسترده‌ای در دیوارهای حیاط زیرزمین استفاده شده است، جایی که درختان فلزی مفهومی به‌عنوان نماد باغ‌های از دست رفته محله که با ساختمان‌های عظیم جایگزین شده‌اند، طراحی شده است. این مفهوم با تغییر تدریجی درختان فلزی گرافیکی به بارکدها، از زیر پله‌ها تا ورودی تجاری توسعه می‌یابد. در نهایت، سقف مثلثی باقی‌مانده و پیش‌آمدگی شرقی حذف شدند تا سطح نمای ساختمان هموار شود. سطح فلزی استفاده شده در پله‌ها و نمای تجاری در نمای اصلی نیز ادامه یافته است. برای حفظ تناسب در لایه دوم نما، از فلز در بالکن‌ها و قاب‌های پنجره استفاده شده است. برای لایه اول نما، از سنگ تراورتن روشن به‌عنوان پس‌زمینه استفاده شده است تا ساختمان با نماهای همسایه هماهنگ باشد. مشابه فلزات، سنگ نیز به طور گسترده‌ای از پله‌های ورودی تا نما به کار رفته و بر یکپارچگی ساختمان تأکید می‌کند. فرآیند ساخت و شکلگیری پروژه در سال 2014، پس از مذاکرات بین مقامات شهرداری، شاکیان و کارفرما، تصمیم گرفته شد که پروژه از سر گرفته شود تا سازه رهاشده از چشم‌انداز شهری حذف شود. در ادامه، به دلیل تغییراتی که در محله ایجاد شده بود، طراحی اولیه ساختمان باید به‌ناچار بازبینی می‌شد. این موارد به‌عنوان مشکلات اصلی پروژه و خواسته‌های کارفرما شناخته شدند. در هر طبقه اداری 4 واحد وجود داشت (2 واحد شمالی و 2 واحد جنوبی) و نور خورشید تنها از طریق یک حیاط به واحدهای شمالی می‌رسید. گردش عمودی (پله‌ها و آسانسور) در قسمت غربی نقشه قرار گرفته بود که باعث ایجاد تقسیم نامناسبی در جلوی ساختمان شد و ورودی دفاتر نیز برجسته نبود. طبقه تجاری همکف به دو واحد با ابعاد غیرکاربردی تقسیم شده بود و طبقه نیم‌طبقه نیز در نقشه به‌خوبی جانمایی نشده بود. طبقه تجاری زیرزمین دید و دسترسی مناسبی نداشت زیرا پایین‌تر از پیاده‌رو قرار گرفته بود. نمای خارجی ساختمان، در بالای طبقات تجاری، به سمت میدان کج کشیده شده بود که پیشرفت بیشتر در این قسمت ممنوع بود. کارفرما تصمیم گرفت طبقات بیشتری را روی سازه موجود بسازد. تعداد این طبقات و زمان ساخت آن‌ها کاملاً نامشخص بود، بنابراین در طراحی باید تمهیداتی اندیشیده می‌شد. برای حل این اختلافات، برخی از قسمت‌های مثلثی سقف‌ها در طبقات تجاری و اداری تخریب شد تا یک پیش‌آمدگی (بزل) ایجاد شود و سایر قسمت‌های ساختمان باید به صورت مستقیم در امتداد این پیش‌آمدگی در سمت شرقی سایت همسایه ساخته می‌شد. طراحی معماری و اجرای سازه ساختمان همزمان با طراحی نما آغاز شد. دسترسی‌های نقشه‌های اولیه مورد بررسی قرار گرفت و مساحت واحدهایی که قبلاً در نظر گرفته شده بود، بازبینی شد تا نیازهای جدید محله را برآورده کند. در نتیجه، تعداد واحدها در طبقات بالایی به یک واحد کاهش یافت تا با شرایط جدید قانونی مطابقت داشته باشد. برای تأمین نور طبیعی بیشتر در تمامی قسمت‌های نقشه طبقه همکف، دو واحد تجاری با هم ترکیب شدند تا یک فضای مسطح بزرگ ایجاد کنند. راهروی قبلی که به‌عنوان ورودی طبقات اداری در نظر گرفته شده بود، حذف شد و لابی مستقلی در سمت غربی پله‌ها در نظر گرفته شد.